بادها، روزهاست که بوی عبایت را بر دوش می کشند. تو هر شب از این حوالی گذشته ای؛ آرامتر از خواب همه ی درختان.
با این فاصله ی هزار ساله، دنیا چقدر پیرتر شده! من بیشتر از هزار سال دوریت، پیر شده ام. من از نوح پیرترم و از تو یوسف پیامبر جوان تر. دنیا دارد پیرهن مرگش را می پوشد؛ اما تو هنوز کفش های آمدنت را ....؟!
